Каддафидің шелпегі

Бір күні жатақханада клавты тарсылдатып отырсам, есік қағылды. Тағы бір-екі рет тарсылдатып жібердім де есікті аштым. Жымиып, көзілдірігі өзіне жарасқан құрбым тұр, қолында шелпегі бар. Менің жағдайымды ойлап әкелген-ау деп қойып, бөлмеге кіргіздім. Жағдай сұрасып, корпустағы жаңалықтарды айтып,бізді сабақтан босатқан еді дипломдық жұмыс пен практика үшін біраз шүйіркелесіп алдық.

«Жатақханада шелпек пісіргенсің ба?» — деп, қалжыңдадым. Сөйтсем, құрбым сол кезде аты жер жарған Каддафи жайлы айта бастады.

Құрбыммен әр түрлі тақырыпта әңгіме айтатынбыз. Бірге біраз пресс-конфтарға барып, талай кесе шәй ішілген болатын сары үйшікте. Менен бір курс төмен оқыса да, жан құрбым, кеселесім, әріптесім еді.

Бірнеше күн бұрын Каддафи жайлы түсірілген видеоны қарауға кеңес беріп ем. Ол біраз ғаламторды ақтарған болу керек, бір күні түсіне еніпті жарықтық. Ертеңіне құрбыларына түсін айтып берсе, «ол сенен дәметіп жүр, жеті шелпек (қызылордаша күлше) пісіріп, құран оқыт» десе керек, аузын ашса, жүрегі көрінетін құрбым сабақтан келе сала, нан ашытып, шелпектің жұмысына кірісіпті.

Дайын болған соң, құран оқытып, көрші-қолаңына таратып шығыпты.

Шелпекке бір қарап, құрбыма бір қарап, еріксіз күлдім. Солай Каддафидің шелпегін жегенім бар.

P.S: мораль...?

Шелпекті суретке түсіріп ем, таппай отырмын. Мына суретті google.kzтен алдым.