Анкара. Не істедім. Неғылдым. Қайттым.

Қазақстанның Шымкент қаласынан Түркияның Стамбул қаласына көшіп келгеніме 1 апта болды. Бұндай қысқа уақыттың ішінде бір халықтың тұрмыс жағдайы мен менталитеттерін білу қиын, әрине. Бірақ, түрікше білгендіктен әзірге араласу, қарым-қатынас жағынан қиындықтар болып жатқан жоқ. Ендеше алғашқы аптадағы кішігірім саяхаттарыммен өздеріңізбен бөлісе отыруға рұхсат етсеңіздер.

Анкара Түркияның астанасы. Былай жақсы орындар көп-ақ. Бірақ, менің Анкараға келуімдегі мақсат осында саясаттану саласының докторлығын оқып жүрген Амангелді бауырымды көру еді. Сомен, кешкі бір салқынмен Стамбул қаласындағы Beylikduzu ауданынан Kamilkoc деген тасымалдау қызметінен билет алып, түнгі 12-30да жолға шығып кеттім.

Анкараның Ашти автовокзалынан түсіп Амангелдіні күтіп тұрдым.


Сонан соң ол да келе қалды. Жапонша «Конишива!» деп иіле амандасып өтіп бара жатқан түріктерді біраз таңғалдырдық, шамасы.


Амангелдімен таңғы асымызды ішіп алдық. Айтқандай, осы жігіт болашақ Ph.D.


Аныққабір деп аталатын Мұстафа Кемал Ататүрік жатқан мовзолейге беттедік. Бұл орын Анкарадағы ең құрметті жер десем қателеспеймін.


Жапондар. Әрине, олар барлық жерде :)


Кіре берісте қатып тұрған әскер бауырыммен мен де суретке түсіп алдым :)


Мынау аталмыш мовзолейдің жалпы көрінісі. Өте үлкен екен аймағы. Кіре берістен мавзолейге дейін автобуспен келдік.


Анытқабір алаңы. Адамдар жиналып жатыр.


Музейге кіре берісте мінбер бар екен. Түсіп қалу керек қой енді :)


Мұнда құдайдың құтты күні оқушылар келеді деді. Жалпы, ішін түсіре алмадым. Бірақ, ұлтжандылыққа шақыру деген ұрып тұр екен. Түріктерге осы тұста таң қалдым.


Ататүрік жатқан бөлменің алдыңғы жағы осы.


Кішкентайлармен де суретке түсіп үлгердік, әлгі жерде :)


Одан соң, Жастық паркіне барып біраз демалдық. Шыға берістегі Президенттің ескерткішінің астына барып тағы да саяладық.


Аяқ шаршады…


Бірақ, шаршауға уақыт жоқ еді. Біздің жоспарда Анкараның ескі қаласының үстіне шығу бар еді.


Аралап келеміз. Аралап келеміз…


Ескі қалаға шыға берісте мынадай сату орындары бар. Түрік әжелер «Hand made», «One Turkish Lira» деген сияқты ағылшыншаларын жиі естисіз.


Handmade тауарлар


Ескі қаланың қабырғалары.


Өзім бұл қаланы бекініске ұқсаттым. Ну, көшпенділердің ұрпағы болған соң ба, бұл менде басқаша әсер қалдырды. Мына тастың ішінде өмір сүру біртүрлі сияқты :)


Қайда жүрсең де, ғашықтар.


Үйленівалыңдар :)


Бұрыштан бір көрініс.


Үстінде адамдар қыдыреееп жүр дә :)


Әдемі көрініс екен.


Түрік туы. Негізі Түркияда тудан көп нәрсе жоқ.


Риясыз.


Ескі қаланың орта бөлмесі. Гладиаторлар аренасына ұқсап кетеді екен.


Іші қызық негізі. Кішігірім бөлмелердің біразы бар.


Халһееееееем! Әлем қандай кеең едііі!


Біз де үстіне шықтық. Аааайғайлап қазақша өлеңдер айтып… :)


Ойлар… Ойлаааар…


Отырдық. Аяқтарымыз сұмдық шаршады.


Отырықшылық өмірлеріне аяқ қойдым :)

Алқисса, бұл ескі қаладан қаланың өзіне кешке бір-ақ түстік. Симит пен айран ішіп, дәретхана іздеп біраз :)))) Қызылай ауданында Старбакстан кофелеттік. Анкарадағы оқып жүрген қазақ жігіттер кешкі асқа шақырып еді. Соған барып бесбармақтан асап, ел-жұртты еске алып, әрқилы нәрселерді, техно тақырыптарды талқылап, сол күні кешке келген ізіммен Стамбулға қайттым. Аяқтан аяқ қалмай кешке дейін ұйықтап, өздеріңізбен қауышып отырған түріміз осы :)

Сөз соңында айтарым, осы қыз сияқты күлімдер жүріңіздер қхүрмәтлі әзіз достар :) Сұрақтар астына! Стамбулдан хабар күтіңіздер :) Саяхаттарыңыз көп болсын!