Махаббат қызық мол жылдар...

Осы кітапты жаңа ғана бітірдім, бұрыннан бері оқымай не бітіріп жүрсің демеңіздер))) Мен инеттен үзіндісін оқып, толық нұсқасы да солай деген қате оймен жүргенмін бұрындары, сессияның кезінде группадағы бір қыздан осы кітапты көріп, және одан бұрын осы сайттағы бір қыз агентте де айтып еді бұл бір бөлек кітап деп… Бір бастап оқып, соңына жеткенше… Өзім де бұрыннан әсершіл адам… Кітаптан алған әсерімді, толғанысымды, қалай айтсам екен… жан күйімді жасыра алмай осы блогты жазып отырмын. Кім біледі, бұрын мен секілді әр түрлі себептермен оқымаған адам болса, толық оқып шығуға кеңес бергім келеді. Кітаптың соңындағы автордың роман қалай жазылғаны, және біршама хаттарға жауабы да керемет екен. Есенов Ерболдың мінезін баста өзіме ұқсатсам, кітаптың ортасына келе біраз ашуландым. Тіпті Ерболды «Ей, оянсай, босыңды көтер, жан-жағына қара»,- деп жұлқып алғым ақ келді…
Негізгі оқуым әдебиетке жақындығы аз болғандықтан (жоқ емес бірақ), кейбір түсінбеген жерлеріме тоқтала кетейін: оқып отырғанымда ең бірінші көзіме елестеген картина ол, Ерболдың 33 аудиторияға келгенде қатты қысылып, ұялшақтанғандығы. Оны автор Ерболдың 4 жыл бойы сұрапыл соғыста бір қазақ қызының көзіне тіке қарамағандығын, қолынан ұстамағандығымен түсіндіріпті. Дей тұра 1944 жылы Танамен бірге болған 3 күнді, қарапайым күн емес-ау, лирикалық күндер болғанын ескермегені ме? мен автор ағамыздың кітабына сын айтқаным емес, ол дәрежеге жету маған әлі тым алыс, мен тек өз ойымды ортаға салғаным. Екінші **ТҮСІГБЕГЕНІМ:** Басқа да соғыс жайлы кітаптарды оқығанымда қанды соғысты көрген адам қатал, қатты мінезді болып оралатынын жазған. Ал Нұршайықов ағамыздың кітабында Ербол 4 жыл бойы (басынан аяғына дейін) соғыста бола тұра ақкөңілдігі, аузын ашса жүрегі көрінетіні таңқалдырады… қаншама қанды көрген, бірге жүрген жолдастарының өлгенің көріп, керемет соғыстың қиыншылығын көрген жігіт өз мінізін қалай сақтап қалды екен… Және соңғы түсінбегенім, нақтырақ ұнамағаны (ұнамағаны да емес, тек кітіптан алған әсерімді жеткізетін қазақта сөз болмай тұрғаны...) Меңтайдың өлімі… Автор Меңтайды керемет білімді, ақылды, ару қыз етіп бейнелейді де оған біраз ауыртпалақтар салады. Мен баста Ерболдың мінізіне, ойын жасырмай айтатын кең жүректілігіне тәнті болдым, өнеге алғым келді де романның соңында болған жайттардан кейін бұндай болмау керек деген сияқты ойлар да келді. Меніңше Ербол мен Меңтайдан өнеге алу үшін қос ғашықты соңында бақытта ету керек сияқты… Және соңында Меңтай өлгеннің өзінде де Ерболды басқа қызбен бақытта да баянды өмір сүргенің сипаттап кетуін іштей қалап отыр едім, бәрақ олай болмады әттең…

Бұл тек менің ойым, осы керемет, ғажап кітапты оқыған болсаңыз, осы ітіптап түйгеніңізді жаза кетсеңіз, аса ыждағаттылықпен оқыр едім. Әрқайсыларыңыздың осы кітаптақ алған пікірлеріңіз мен үшін маңызды. Назарларыңызға РАҚМЕТ!