Сен менің бақытымсың, іздеген өмірден...
Ол туралы жазу осы уақытқа дейін ойыма келмепті…
Осыдан дәл жарты жыл алдын инновациялық жобалар сайысынша онымен танысқан болатынмын. Ең алғаш көргенде орыстілді қатардағы әдемі қыздардың бірі шығар деп қоя салғанмын. Бірақ, сол күні оған қараумен болдым. Қасына барып, сөйлесуге, танысуға беттей алмай жүрдім. Мүмкін өзімнің орыс тілін білмейтініме кішігірім ұялған комплексім де болар. Келесі күні де, солай өтті… Ішімнен менің құсым емес қой деген ойлар танысу, білісуге деген әрекетімді әлдеқашан басып тастаған еді. Осылайща сайыс та бітті… Туиттердегі Қызыл Етікті қыздың оқиғасы да бітті.
Арадан бірер күн өтті. Оны қатты көргім келді. Интернетті ақтардым келіп. Білетінім аты ғана: Мадина. ОҚМУ-да оқиды екен. Дәл солай сұрау жібергенімде жүзден астам Мадина шықты. 1 сағаттай отырып барлығының профилдеріне кіріп, таптым ақыры! :)
Суреттеріне қарап отырып, тағы да екі ойлы болдым. Хат жазайын деп едім. 1000нан астам досы бар екен :)
Жауап келді. Содан бастап, интернет беттерінде сөйлесе бастадық. Қаншама жақсы шаралармен айналысып жүрген бұл қыздың ойлары мені өзіне тарта берді. Алғаш рет балалар үйіне барғанда жолықтық. Солай жалғаса берді.
Наурыз айының алғашқы түндері еді. Жаңбырлы түн. Сағат 3-30 болған. Ол да онлайн. Мен де онлайн. Оны көргім келді. Оған ертең күн бар екенін білетінімді бірақ, қазір көргім келіп жатқанын жаздым…
20 минутта әдеттегі дәріхананың алдына баруым керек еді. Көшеге шықсам, құрғыр такси де жоқ. Сәл күттім де, Дархан шағынауданына қарай жүгірдім. Бар қуатыммен жүгірдім. Қанша уақыт өткенін білмеймін, бірақ, сол мөлшерде жетіп бардым. Үстімдегі киімін түнгі жаңбырдан сылқылдап су болған. Жүгіріп іздеп жүрмін, қараңғы болған соң көрінбейді. Бір бейне тұрған сияқты. Иә, сол. Қолшатырдың астында ол мені күтіп тұрды…
Қазір ол алыста. Зерттеу жұмыстарымен Германия елінде жүр. Оны жолықтырғалы бері өмірім өзгерді, шынымен.
Оны ойлап отырған кезімде тіпті, жүректің асау толқындарынан тасынып келген сезімім барлық әдемі сөздің шеңберіне де симай кетеді. Ғашықтық деген де осы болар, бәлкім.
Ақ гүлім! Сенің жанарыңдағы жанған сәулеңмен, менің мұздаған тұла бойымды жылып жүргенің үшін тағдырыма алғысым шексіз. Даусыңды естігенде дүниелік бүкіл сұлу әуенді ұмытып, бейне бір жұмаққа түскендей күй кешемін. Махаббат өлшететін болғанда, мендегі сезімді бүкіл галактикадан көретін едің. Мен өмірімде сенен басқа адамды көре алмайтындай «мәжнүн» жағдайға жеттім. Менің қисық мінездерім мен кейде көп нәрселерді дұрыс бағалай алмай қала беретін кездерім болса да, мен қандай болсам сондай қалпымда сүйетінің үшін, менімен бірге екенің үшін рахмет саған!
Осыдан дәл жарты жыл алдын инновациялық жобалар сайысынша онымен танысқан болатынмын. Ең алғаш көргенде орыстілді қатардағы әдемі қыздардың бірі шығар деп қоя салғанмын. Бірақ, сол күні оған қараумен болдым. Қасына барып, сөйлесуге, танысуға беттей алмай жүрдім. Мүмкін өзімнің орыс тілін білмейтініме кішігірім ұялған комплексім де болар. Келесі күні де, солай өтті… Ішімнен менің құсым емес қой деген ойлар танысу, білісуге деген әрекетімді әлдеқашан басып тастаған еді. Осылайща сайыс та бітті… Туиттердегі Қызыл Етікті қыздың оқиғасы да бітті.
Арадан бірер күн өтті. Оны қатты көргім келді. Интернетті ақтардым келіп. Білетінім аты ғана: Мадина. ОҚМУ-да оқиды екен. Дәл солай сұрау жібергенімде жүзден астам Мадина шықты. 1 сағаттай отырып барлығының профилдеріне кіріп, таптым ақыры! :)
Суреттеріне қарап отырып, тағы да екі ойлы болдым. Хат жазайын деп едім. 1000нан астам досы бар екен :)
Охоооо :) 1000 дос және 500 жазылушың бар екен ))) Сенің маған жауап беру көрсеткішің 0,03% ,^_^, Бірақ, сонда да, Сәлем @_@
Жауап келді. Содан бастап, интернет беттерінде сөйлесе бастадық. Қаншама жақсы шаралармен айналысып жүрген бұл қыздың ойлары мені өзіне тарта берді. Алғаш рет балалар үйіне барғанда жолықтық. Солай жалғаса берді.Наурыз айының алғашқы түндері еді. Жаңбырлы түн. Сағат 3-30 болған. Ол да онлайн. Мен де онлайн. Оны көргім келді. Оған ертең күн бар екенін білетінімді бірақ, қазір көргім келіп жатқанын жаздым…
20 минутта әдеттегі дәріхананың алдына баруым керек еді. Көшеге шықсам, құрғыр такси де жоқ. Сәл күттім де, Дархан шағынауданына қарай жүгірдім. Бар қуатыммен жүгірдім. Қанша уақыт өткенін білмеймін, бірақ, сол мөлшерде жетіп бардым. Үстімдегі киімін түнгі жаңбырдан сылқылдап су болған. Жүгіріп іздеп жүрмін, қараңғы болған соң көрінбейді. Бір бейне тұрған сияқты. Иә, сол. Қолшатырдың астында ол мені күтіп тұрды…
Қазір ол алыста. Зерттеу жұмыстарымен Германия елінде жүр. Оны жолықтырғалы бері өмірім өзгерді, шынымен.
Оны ойлап отырған кезімде тіпті, жүректің асау толқындарынан тасынып келген сезімім барлық әдемі сөздің шеңберіне де симай кетеді. Ғашықтық деген де осы болар, бәлкім.
Ақ гүлім! Сенің жанарыңдағы жанған сәулеңмен, менің мұздаған тұла бойымды жылып жүргенің үшін тағдырыма алғысым шексіз. Даусыңды естігенде дүниелік бүкіл сұлу әуенді ұмытып, бейне бір жұмаққа түскендей күй кешемін. Махаббат өлшететін болғанда, мендегі сезімді бүкіл галактикадан көретін едің. Мен өмірімде сенен басқа адамды көре алмайтындай «мәжнүн» жағдайға жеттім. Менің қисық мінездерім мен кейде көп нәрселерді дұрыс бағалай алмай қала беретін кездерім болса да, мен қандай болсам сондай қалпымда сүйетінің үшін, менімен бірге екенің үшін рахмет саған!
28 пікір
Кеңес деймісің? Донжуандай паш еттің ғо ;) (Донжуан — 25 теңге киносындағы, қыз құмар Нүркенге берілген лақап ат.)
Екі жастың табыстырған жүрегін....»
Осы өлең ары қарай тойда жалғасын таба берсін)))))