Өмірде не болмайды?!

1. Көктемде құдаларымыздың үйіне қонаққа барған едік. Сондағы бір-екі бейтаныс апайлардың әңгімесі есіме түсіп еріксіз жымиып отырм. Оқып көріңіздер бәлкім сіздердің де көңілдеріңіз көтеріліп қалар.

Сонымен құдаларымыздың үйіне келдік, амандықтан кейін анам бірден үлкендер арасында қызу жүріп жатқан әңгіме-дүкенге араласып кетті. Мен таныйтын мұнда ешкім болмады, жездем мен әпкем көше жаққа шығып кеткен екен, сондықтан қонақ бөлмедегі диванның бір бұрышындағы бос орынға барып жайғасудан басқа амал қалмады. Маған дейін бұл жерге екі апай жайғасқан екен. Елден бөлек, олар өздері, екеуіне ғана мәлім бір әңгіме құруда екен. Бөтен үйде ішім пысып, істерге қара таппай отырған мен еркімнен тыс сол кісілердің әңгімесіне құлақ түруіме тура келді.
Біріншісі: -Әй мына қырсықты көрмейсің бе, оң аяғымның өкшесі тесіліп қалыпты енді қайттім ұят болатын болды ғой. Шешіп тастайтын жаз мезгілі де емес.
Екіншісі: — Өйй, сенде бір. Үндемей сол аяғыңды оң аяғыңның үстіне қойып отыра берсей – дегені. Осы жерде екінші әйелдің ақылына бір мырс етіп отыра берген едім.
Біраз уақыттан кейін үй иесі ас түсіріп тамаққа шақырды. Жай кездейсоқтық па, әлде басқа ма білмедім үстел басына жаңағы екі апаймен қатарласа отырыппын. Шай құйылып үлкендер арасында тағы әңгіме-дүкен басталды. Бір кезде бірінші бейтаныс әйелдің:
-Әй, менің мына кілемі жоқ жерге отырып қалғанымды-ай ә. Аяғыма жел кіріп, тонып кетті ғой – дегені.
Екіншісі: — Өйй, сенде бір. Үндемей ғана нәскиі бүтін аяғыңды астына, жел кіретін аяғыңды үстіне қойып отыра берсей-дегені.
Осы жерде аузыма апара берген кәсемді қоя салып, атып тұрып үстелден кетіп қалуыма тура келді. Алдымнан «Неге отырмадың» -дей шыққан жездемді итере сап далаға шығып әй бір күлгенім –ай.
Негізі бұл күлетін нәрсе емес әрине. Бұндай жағдай әркімнің басынан өтуі мүмкін. Бірақ өз басыңда болмаған нәрсе қызық көрінетіні хақ.

2. Тағы бір жағдай. Бұл енді ауылда менің кішкентай кезімде болған оқиға. Анам гүл өсіргенді жақсы көретін. Үйіміз гүлге толып тұратын еді. Тереземіздің алдында бос орын болмайтын. Әр жексенбі сайын сол бір қора гүлді суару менің мойнымда болатын. Арықтан су тасып әй бір титықтайтынмын енді сол кезде. Сол гүлдердің ішінде бір ерекшесі болды. Ол – бойы жарты метрдей кактус еді. Анам қайдан тапқаны белгісіз, сол кактусты үйде көп орын алатындықтан жазды күні аулаға шығарып қоятынбыз.

Сол кездерде біздің бір қиқар орыс көрші апамыз болды. Өте ұрысқақ болатын. Кез-келген мәселеден шу шығарып бәрімен ұрсысып жүруші еді. Тауығың бақшамды шоқып тастады, ағаштарыңды қиыңдар біздің аулаға қарай өсіп кетті, балаларың менің аулама кіріп кетті т.с.с бітпес дау-дамаймен ара-тұра үйімізге келіп тұратын.
Ал енді кактустың қиқар орыс көршімізге қандай қатысы бар дейсіздер ғой. Мәселе мынада…

Жаздың бір жайма шуақ күндерінің бірі еді. Үйге ағаларым келіп абыр-сабыр болып жатқан едік. Ағам келсе үнемі өзімен дәу итін ерте келетін. Мен мәз боп сомен ойнап жүргем. Бір уақытта итімді таппай қалғаным. Ағам «Қазір келеді, көшеге шығып кеткен болар» деген соң басқа іспен айналысып кеткенмін. Бір заматта жоғалтқан итіміз сонадай жерден зымырап келе жатыр екен. Сол зымыраған күйі сарайға қойып кеткені. Ештеңе түсінбей аң-таңбыз. Біраз уақыттан кейін артынан сүйретіліп қиқар орыс көршіміз жетті. Итіміз ауласына кіріп кеткен болу керек соны даулауға келіпті. Аузы жабылар емес, айтып жатыр, атып жатыр. Біз аяғын күтіп үндемей тыңдап тұрмыз. Бір уақытта итіміз есін жинаған болу керек, АРС етіп тура көрші апамызға қарай сарайдан атып шыққаны. Орыс апаймыз бірден тына қалып, артқа шегіншектей берді де……… МАСҚАРА.

Екі адым артқа жасап ауламыздағы кактусың үстіне отыра қалмасы бар ма. Мұның бәрі бір мезетте болды. Ешкім ештене түсінбей қалды ғой. Есімізді жисақ көрші апамыз қып-қызыл боп кактустың үстінде отыр. Балалар жағы ішімізді ұстап отыра, отыра қалыстық. Үлкендер жағы көрші апамызға қарай жүгірісті.
Әйтеу абырой болғанда соншалықты ештене болмаған сияқты. Сол күні қиқар орыс көрші апамыз үндеместен ішінен тынып қайтқан еді. Бірақ содан кейінгі күндері де талай қырқысулар болған еді. Ол енді бөлек әңгіме.
Айтпақшы сол оқиғадан кейін шамамен бір ай уақыт өткен соң кактусымыздың тамыры шіріп, өліп қалды. Қиқар орыс көршіміздің қарғысы ма екен, әлде, көршіміз біраз толықтау келген кісі еді, бәлкім сол кісінің салмағынан ішкі құрлысына зақым келді ме кім білсін айтеу кактусымыздан айырылып қалдық.

Тура осындай, бірақ мынадай 4-5 есе үлкен кактус болатын.