Тағы ойладым....
Мен жұмбақпын, шеше алмай сұқтанар шын,
Ойлама мені қалқам бұлттанарсың.
Сенімсіздік сергелдең салған сәтте,
Өзің кеп сөзсіз мені құтқарарсың.
Қосылу?! Қараңғы қапас сынды,
Жеріткен, желіктірген саф басымды.
Айқара ашып тасста есігіңді,
Білсеңде өзім келіп жаппасымды.
Оңаша ойла мейлі, қиялданып,
Байырғыдай қауырсын, сияны алып.
Мен білмеймін бұл сезім сенсіз, сірә,
Сондықтан қала берем жиі алданып.
Бұлт торлаған, түпсіздік, түнсіз бірақ,
Секілденіп құм қуған құнсыз бұлақ.
Сен жылама жарқыным, жұбатайын,
Кетпейін жас секілді үнсіз құлап
Ойлама мені қалқам бұлттанарсың.
Сенімсіздік сергелдең салған сәтте,
Өзің кеп сөзсіз мені құтқарарсың.
Қосылу?! Қараңғы қапас сынды,
Жеріткен, желіктірген саф басымды.
Айқара ашып тасста есігіңді,
Білсеңде өзім келіп жаппасымды.
Оңаша ойла мейлі, қиялданып,
Байырғыдай қауырсын, сияны алып.
Мен білмеймін бұл сезім сенсіз, сірә,
Сондықтан қала берем жиі алданып.
Бұлт торлаған, түпсіздік, түнсіз бірақ,
Секілденіп құм қуған құнсыз бұлақ.
Сен жылама жарқыным, жұбатайын,
Кетпейін жас секілді үнсіз құлап
8 пікір
біресе ойлама мені дейсің, біресе құтақарасың дейсің.
«Кетпейін жас секілді үнсіз құлап» бұл сөзіңнің парқына бара алмадым.
Мына жерде ақын «Түн емес күндіз, бірақ сезімімді қараңғылық, түпсіэдік торлаған, құмға сіңген судай болып құнсыздануда»-деп торығады.
Өлең керемет,әр жолынан терең сырлар сығалайды, тек соны көре, сезе білу керек.
Ақиық ақын болуыңа тілектеспін!