Анаға сағыныш!

Поэзия, менімен егіз бе едің?! / 8 маусым 2014, 02:27

Неге өмір сонша қатал адамға?
Ең қадірлі керек жанды алғаны.
Қиын ғой қыз баланың анасыз қалғаны.
Анашымнан айырылған күнді,
Түс деп журдім.
Сенбедим, сене алмадым, сенгим келмет,
Анашымның бір сәтте жоқ болғаның!
Суық хабар естілгенде,
Қара-түнекте қалғандай сезімде болдым.
Тірі жан жоқ жалғыз қалғандайсың,
Қанатың сынған аққудайсың.
Қиын олсыз қатты жанға батады,
Сағынамын аялы алақанын,
Еркелеткен сөздерің-жаным, балапаным!
Кетпейди ғой елесі көз алдымнан,
Ұмытылмас сұлу бейнеси анашымның!
Уақыт не деген жуйрік едің,
Емдемес бірақ уақыт журек емің,
Қаншама уақыт өтседе сағынамың.
Жанымда жургендей куй кешемин.
Кештерде кей-кезде сағыныштан,
Көздерімнен еріксіз жас тамады.
Сағынамын анашымды сағынамын!!!