Көкейімде жырлар жүреді жаңғырып…
Көз ілмеймін таңдарды мен таңға ұрып…
Көнемін де, көкейіме сенемін,
Сенемін ғой, қалғаннан соң ұрынып…
Жүрегімде жатыр менің ит ұлып…
Бір жапырақ етке қалған мұң толып…
Саламын мен жүрегіме мың құлып,
Қалмасын деп үміттерім шын солып…
Жанымды сен түсінбейсің, оу пенде!
Жаныммен арпалысам мен де сендей!
Жаратылғам пенде боп мен де...
Күнімнің қалай өткенін білмей түңілем.
Тулаған жүрек, сезімді қалай сөндірем.
Алданышпен өткен бір сұмдық күндерді.
Сарапқа салып, ақылмен ғана көндігем.
Өлеңім менің өзімді алдап жұбатар.
Көңілге түскен сызатты бөліп сырласар.
Қиналып кетіп, жылаған талай кезімде.
Жан досым болып кетті ғой жанға мұңдасар
Толқытып тағы апардың алыс жерлерге
Өртеніш билеп, откізген...
Жазғым келеді…
Жазғым келеді, не істеймін енді, өртеймін…
Іштегі жалын басылмай қойды-ау сөнбейтін!
Жалындап тұрған жүрекке беріп ерікті
Жыр жазам арнап болашақ саған өлмейтін!
Жазғым...
Сен кімсің?
Кім боласың, жұмбақ адам?
Құпиясың, бөтенсің мүлде маған.
Соқпағыңнан адасқан пендесің-ау,
Арылмай тағдыр салған мұң-жарадан.
Адаммен адамдарша тіл қатпайсың,
Жанарыңды көл қылмай құрғатқайсың.
Қадіріңді жоғалтпа, ол да керек,
Басқаларға өзіңді сыйлатқайсың.
Ұқпадым, таң қалдырды паң мінезің,
Табанға тапталмасын арлы сезім.
Жан аяғы баспаған бір аралда,...
Көңіліме шуақты ән себелеп,
Ол кезде ататұғын таң керемет.
Қарлығаштар іргеге ұя салып,
Қиқулайтын ауланы әнге бөлеп.
Қарсы алып қиқуымен, тамаша әнмен,
Оянар алакөбе, ала таңмен.
Қарлығашты қуалап жүретінмін,
Ұстап ап, сипағым кеп алақанмен.
Шапқылап, ойын қуып, қызық қуып,
Бізден де шығатын ед бұзық қылық.
Қайта-қайта соларға қарай берем,
Қарлығаштың өмірі...
Әлдилеген ақ бесікке олең айтып жұбатқан.
Әрбір созін жан қызым деп, куліп тұрып куантқан.
Жан анашым қарызыңды қалай гана отейін.
Түн ұйқысын төртке бөліп, мені сүйіп оятқан.
Жүрегіңіз согып тұрар мендегенде білемін.
Жаралагым келмейді ғой, оның нәзік жүрегін.
Жете алмайды ана деген асыл жанға ешбір жан.
Жан тәніммен жан анашым, сізді жақсы көремін.
Ұясы бар балапандай...
Сезімсіз жүрсем жүрегім менің ауырмас…
Арайлы үміт ешқашан мені тастамас…
Үміт бар жерде сезім де түлер қайтадан,
Жүрекке жара салып бір қайта, жазылмас?!
Жарадан мәңгі жүрегім менің...
Ай, қайдам, өмірдің мәнін кім білер?
Сырына бойлай алмай да жүрмін күлерсің…
Өткен күніңнің маңызы неде?
Ал келер…
Күніңнің мәнін тіпті де тіпті білмейсің…
Ойланам кейде, осы сұрақ жегідей
Миымды жейді түнімді менің түрткіштей…
Ойымның барлық қатпарлары де сөгілгей…
Жүрмін мен әттең бүтінделмей-ақ, бүтінделмей…
Бір шипа болар азық іздейді қу жаным.
Сөреден барып...
Тұрарсың, бәлкім, бір күні қылып өтініш…
Сұрарсың мүмкін мендегі сезім-теңізден…
Ұғарсың сонда,
Мендегі сезім құбылғыш…
Ұнармын әлі-ақ, дәл қазір сезім шын керең…
Құларсың мүмкін мендегі алау-күйікке,
Жүректің желі желменен бірге желікпе!
Шыдармын әлі, күтермін сені жырақта,
Сендегі мұздар қарыса-дағы қаншама…
Мендегі жалын басылмай қойды-ау жүректе…
Мендегі оттар…...