Алқызыл, сарғыш тартты тағы көкті,
Шалғайдан жаздың жылы желі соқты.
Қанталап бара жатыр алтын күнде
Жазықтарға шашып ол жалын шоқты.
Көздерін әрең жауып барады Күн,
Ілгісі келмейді оның еш кірпігін.
Жан серігі Айменен, міне, бүгін
Қара шапанын тағы да іліп алып,
Келе жатыр қайтадан қария түн.
Қара-ағы өмірдің-күн менен түн.
Ертең жоқпыз, бірақ та бармыз бүгін.
Өте шығар...