Өнегелі ғұмыр
Адам дөңгеленген дүниенің дөңгелегімен шыр айналып, уақыттың қалай өткенін байқамай да қалады екен. Балалық бал дәуреннен өтіп, бозбала жігіттікке жеткенше асығып, жылдардың зымырап өткенін қалап «қашан кәмелетке толып ержетеміз» деп арман теуші едім.
Сол армандай болған жігіттік шақтың үзеңгісіне аяғыңды бір ілдірген соң, жігіттіктің тұлпары зымырандай зулап,...
Жұлдыздай аққан жыр ғұмыр....
… Мен де бүгінде әкемін. Асқар тау саналатын, отбасының қамқоршысы, арқа сүйер азаматы. Көз алдымда осы жалған дүниедегі менің бар екендігімді, болғанымды дәлелдейтін алтындай қызым мен асықтай ұлым бар. Олардың әрбір қызықты сәті, сағат санап өсіп, былдырлап тілі шыққаннан бастап, бойы мен ойы қатар өскеніне куә болып келемін, күні кешегідей көз алдымда....
Досымның арманы
Күні кеше ауылдан келіп, қала қызығын түгесе алмай жүрген өңкей бозбала едік. Алматыдағы тетар студиясын бітірген соң облыстық драма тетарында актер болып, атағы ауызға енді іліне берген Сағынай:
— Театрды қоямын, елге кетемін, деді.
— Қой, ей, дейміз,- досымыздың тосын шешіміне сенбей қарап. Ауылда сен күткен қызмет бар ма?
Жоқ болса да кетемін. Өз жолымды...
...2007 жылдың мамыр айы. 17-ші жұлдызы. Осы күні қатал тағдыр менің өмірдегі ең қымбатты адамымды — ӘКЕМДІ құшағымнан жұлып әкеткен күн. 1983 жылы әкем 16 мамырда 32 жасқа толып, ертеңіне таңертең бақилық болды. Сондықтан да осы күн мен үшін ауыр да қасіретті. Уақыт-емші, кез-келген жан жарасын жазады дейді ғой. Бірақ, бұл жан жарасы емес, жүрек жарасы. Ол ешқашан жазылмайды.
… Менің 7...
Алаулаған гүлді жұлма,
Тамырынан қан шығар.
Жас аруды алдай көрме,
Көзден жасы тамшылар.
Жалғыз жүрген ақмаралды,
Атпа, достым қайтесің?!
Бұл фәниден өз сыңарын,
Іздеп жүрген аң шығар?!..
… Мен негізі ауылда кіндік қаным тамып, сол ауылда өскен қара домалақ баламын. Біздің ауыл керемет еді… жайқалған жасыл бауы, аспанмен таласқан тауы, сылдырлап аққан бұлағы болмаса да ауылым маған оттай ыстық. Жаз айындағы аптап шыжғырған ыстығы да, шаңы аспанға көтерілген құмды бораны, қыстыгүнгі сары шұнақ аязы бәрі-бәрі қымбат. Енді тілмен айтып жеткізу қиын. Сол ауылыма деген сағынышымды...
Бала кезімізде ата-анамыздан айрылғанда екі ағамыздың қолында қалдық үйде береке жоқ күнде ұрыс әрең шыдап жүрдім мектеп бітірісі мен сол күні ақ қалаға кетіп қалдым. Қалада жұмыс істедім күн көру...
Расында, адам баласы жарық дүниенің есігін "іңгәлап" жылап ашады. Анасының аялы алақанын сезінгеннен кейін жылауы сап тиылып, анасының омырауын жағалайды. Ал, оған ешкім жылауды, күлуді, тамақ ішуді, ұйықтауды үйретпейді. Алланың Құдіретінің шегі бар ма! Жоқ. Онан кейін алдымен төрт тағандап еңбектеп, тізесімен жер сүйреп, кейіннен жар жағалап табанымен тәй-тәй басып екі аяғына...