Басымнан өткен қызықты оқиға

2011 жыл, желтоқсанның жиырма тоғызыншы жұлдызы еді. Тағы да, мектепте жаңа жылдық концерт. Менің негізі, мектептерде, түрлі шараларда ән айтатыным бар еді. Жаңа жылдық концертке де бін ән дайындағанмын. Әннің аты: «Жаңа жыл». Сомен не керек, сол әнді айтатын болып үйден сөзін жаттап, ақ тер көк тер болып өлеңнің сөзін жаттағандай болдым. Дивидиге караоке дискіні салып жіберіп, 2000 мың теңгеге сатып алған микрофонмен «Жаңа жыл» әнін айтып күнде дайындалатынмын. Анам маған ән айтып жатқанда, қатемді түзетіп, былай айтасың, мына жерін былай айтасың деп, білгенін айтып отыратын. Бір жағынан ән айтуға анамның қосқан үлесі зор. Анамның арқасында біраз жаттығып қалдым. Үйде айтқанда өлең сөзін ұмытпай, әнді нақышына келтіріп орындап жүретінмін. Үйде дайындалған бір бөлек, мектепте дайындалған бір бөлек. Сөйтіп, желтоқсанның жиырма тоғызы да болды. Концерт кешкі жетілер шамасында басталды. Мен жаңағы «Жаңа жыл» әнін айтатын болдым. Концерт басталды, таяқ жерге тасталды. Жоғарғы сыныптың екі жақсы жүргізеді деген оқушылары сықиып киініп, қолдарына қара папкаларын алып қақшиып концертті бастап жіберді. Менің бір әдетім, өлең айтатын сәтім таяған кезде жүрегім лүпілдеп, қатты қобалжитынмын. Сонымен жүргізушілердің бірі: -Кезекті әсем әнді қабыл алыңыздар. Ән: «Жаңа жыл». Орындайтын: Бәленшеұлы Бәленше,-деп хабарлады. Қара костюм киіп алып, қызыл галстукты қақшиытп, қолдарым дір-дір етіп сахнаға қарай бет алдым. Залда көрермендер толып тұр. Ине шаншырлық жер жоқ. Ән басталды. Ішімнен «О Құдайым, әнді өз деңгейінде орындап шығайыншы»,-деп бір айттым. Сомен бірінші куплетті айттым, әрі қарай қайырмасы кетті, ән жүріп жатыр. Ал қызық енді басталды. Ішімнен екінші курлетті айтайын десем, ойыма түспей қойды. Ал, қырсық шалды деген осы. Әннің екінші куплеті басталуға санаулы секундтар ғана қалды. Мен болсам, екінші куплетті ұмыттымда қалдым. Ішімнен «Енді қайттым, не істеймін?»,- деген ойлар маза бермеді. Әй жәрәйді, екінші куплетті айта алмасам ұят болар,- дедімді ақындыққа бастым. Куплет басталды, мен ойдан жаңа жыл туралы сөздерді ұйқассыз аңыратып жатырм. Сондағы айтқан төрт жолым әлі есімде. «Жаңа жыл, жаңа жыл келді, Жаңа күн, жаңа күн келді, Құтты болсын, Жаңа жыл,құтты болсын, Ортаға шық билеңдер, кәне достар» ,- ал керек болса, дым ұйқассыз, қара сөзді өлеңнің әуеніне әрең деп келтіріп, қара терге түсіп, куплет біткенде «уффф» дедім. Мәз-мейрам көрермен, менің куплетті ұмытып, ойдан айтып жібергенімді де, байқамай қалды. Өйткені, көрерменнің өлең сөзіне қарайтын шамалары жоқ, барлығы мәз-мейрам болып отыр. Сөйтіп, өмірімде, ойдан төрт куплет өлең шығарып жібергенім бар. Өлеңде аяқталды. Барлығы қол шапалақтап жатыр. Басымды идімде сахнадан кетіп қалдым. Үйге келіп ата-аналарыма айтып едім, бәрінің тарқылдап күлмесі бар ма. Сөйтіп, жаңа жылды да өткіздік. Бұл оқиға ойымнан әлі күнге дейін кетер емес.