Мен туралы өзім айтамын
Ертеректе, ерте дегенім бала күнімді айтам, дүниенің мәні мен үшін жаңа көйлекте еді. Ия, дәл солай деп білдім. Расында, бала екем ғой. Үстіме жаңа көйлек кисем төңіректе менен асқан бақытты жан болмайтын! Бақытты болу үшін бір ғана көйлек жетіп жатыр. Ал, қазір…
Қазір бақыт тым қымбат тұрады. Қымбат дегенге оның нақты бағасын, құнын айтп тұрғам жоқ. Ешқандай ақшасыз да бақытты болуға болады. Қалай дейсіз бе? Өзім де білмейм… Дегенмен мен бір тиынсыз-ақ бақытты бола аламын. Ол маған қарап күлімдесе менен асқан бақытты адам жоқ. Тағы… Тағы мен шексіз бақытқа кенелуім үшін Аружанның (көршімнің екі жасар нәрестесі) түрін көрсем жетіп жатыр. Дүниенің бар байлығы сәбидің көз жасына тұрмайды деген осы шығар, бәлкім. Тағы мені бақытты қылу үшін аспандағы ай қажет емес. Бар болғаны бір ғана хабарлама жетіп жатыр. Ия, кәдімгі ұялы телефонға келген бір смс мені бақытты ете алады. Немесе бір ғана қоңырау. Сенің даусың. Мен бақыттымын!
Әжемді қуантудан оңай нәрсе жоқ еді. Жаны жәннаттан болсын ол кісінің. Апам, апам деген мамам ғо әжеме жаңа көйлек сатып әкелгендегі қуанышын көрсеңіз ғо. Сондай кезде әжем солай әрдайым қуанып отыру үшін тәулігіне ол кісіге 24 көйлек сыйға тарту керек деп ойлайтынмын. Артынан әжем ол көйлекті қалай киіп үлгеретінін ойлап тағы бас қатырушы едім. Сосын, мейлі қайда, қашан кисе де сол көйлекті сыйлауым керек дейтінмін. Қарт кіілерді бала секілді дейтіні осыдан ба екен. Мен де бала күнімде жаңа көйлекке шексіз, шетсіз қуанушы едім ғо. Бақыттың құнын көйлекпен есептеген бала, балғын қиялым-ай… Бір мезетке болса да сол кезге оралғым келеді. Себебі, қазір бақыттың құны тым қымбат болып тұр мен үшін. Дегенмен, осы жағдайдың өзінде өзімді жолы болғандардан санаймын. Қыз болып туғаныма, әйел болып жаратқанына Жаратушының сансыз шүкір. Жолым болды дейтінім, мен, сезімді қаласам бағындыра аламын. Табысқа жете аламын. Ақша табу да мұң емес. Ақылды да боламын қаласам. Ал, бақытты өзім туамын. Иә, иә. Туамын. Босанамын. Дүниеге әкелемін. Кішкентай ғана саусақтары, сүп-сүйкімді көзі, дөңгеленген басы, меніңкіндей ерні, мұрны папасынкіне ұқсай қойсын, қасы, кірпіктері, күлкісі де папасына тартқан кішкентай ғана бақытымды туып аламын. Сол үшін де жолым болған менің!
33 пікір
БАҚЫТ — деген не ол? Мен біраз нәрсені көрдім, біраз уақытты еңсердім-ау десем де, бұл сұраққа оңай жауап бере алмаймын ба деп қорқамын. Мүмкін бар ақыл деңгейімнің жету шамасы осы-ақ болар. Иә, барша пенделер сияқты, мені де бұл сұрақ ойландырады, толғандырады. Сондықтан да осы бір асыл ұғымды жеке тақырып қылып алдым… Біз біреуге жақсылық тілегіміз келсе, ойланбастан оған БАҚЫТ тілейміз. Бірақ ол не? Мүмкін, бұл өмірге. Мына жарық дүниеге адам болып келгеніміздің өзі үлкен бақыт болар. Олай болса мен бақытсызбын деп, бәз кешіп жүргендерді қалай түсінуге болады. Мүмкін, байлық болар бақыт деген, олай болса сол байлықты көтере алмай қаңғып кеткендерді кайтеміз. Махаббат па десем Мәнжүнді қайтем сүйгеніне жете алмай қайғыдан қан құсқан, өнер ма десем Ақан серіні, Біржан салды қайтем өмірінің аяғы құсалықпен өткен. Міне, түсінбегендіктен талқыға салып отырмын.
КӨМЕКТЕСІҢДЕР, КӨП ТҮКІРСЕ КӨЛ ДЕГЕН. БІР МӘМІЛЕГЕ КЕЛЕРМІЗ.
БАҚЫТ — менің басымда бар ма? Бұны да білмеймін. Құдайға шүкір, керек десем бауыр еттерін кесіп беретін бір туғандарым
жанымда, отбасым да түгел. Елге қалай екенін қайдам, өзіме айдай жарым бар, Ұлым, келінім, қызым, немерем жалпы бір қазақтаймын. Басымда жай, астымда көлік, Өзіме жетерлік білім, нан табуға жетерлік жұмысым бар. Бірақ осылар әлгі бір БАҚЫТ деген ұғымға жатама екен. Бұл дегендер қажеттілік, қарапайым толыққанды қоғамның мүшесіне лайықты норма (қазақша баламасын таппадым) емес па. Сонда ол не? БАҚЫТ — сен қандайсың? Құйынбысың, құмбысың? Сағымбысың, желмісің? Таптым ба сені, таппадым ба білмеймін. Сондықтан да мен сенің іздеушіңмін!
Мына aitaber.kz/blog/dastyr/887.html жерден қарасаң біраз пікірлер бар.
әр адамның ақыл ойымен оның бақытыда ықшамдалады. біреуге дүниенің қызығы ойнап күлген бақытты ал бірге байлық бақытты көзі болып көрінеді. ал мен үшін осы дүнеге келгенімнің өзі, адам болып өмір түсіргенімнің өзі бақыт.
Өмірдің рахаты — идеялық мақсатты өмір сүру деп ойлаймын. Бірақ, біріміздің мақсатымыздың екіншімізге қарсы келмес үшін, түпкі мақсатымыз бір болу керек. Физикадан өткеніміздей, ток электрондардың белгілі бір бағытта реттелген қозғалысы кезінде пайда болады. Сол секілді, әркім өз бетімен маңырап жүрген қоғамда ешқашан жылжу болмайды. «Күш — бірлікте», «Бірлік болмай, тірлік болмайды».
Иә, айтып отырғаным тізе шығып, жыртылып кеткен тақырып болуы мүмкін. Сонда да артық болмас. Соңғы ауруларымның бірі осы еді, айып етпеңіздер) Расында, бір мақсатта еңбектеніп жатқан топты көре алмай, кіре алмай жүрмін. Кеш ояндым-ау…