Ғалым мен саудагер

Ертеде бір ғалым мен саудагер сапарлас болыпты. Саудагер ойы белгілі. Ол «бірді екі, екіні төрт етіп мал тапсам» дейді. Ал ғалым болса: «Сирек қолжазбаларды тапсам, жаңалық болса ашсам, сөйтіп елдің санасына сәл де болса сәуле түсірсем»,- дейді.
Күндерде бір күн олар мінген кеме сұрапыл дауылға ұшырап, кеме қарқ болып, саудагердің бар дүниесі суға кетеді. Сөйтіп жанталасып жүргенде сапарлас ғалым екеуі бір жерден, бір жағадан аман шығады. Сонда бар мүлкінен айырылған саудагер:

— Сен, ғалым қайғырма, бар байлығың басыңда тұр. Мені айтсайшы, қаншама жыл ақ тер, көк тер болып жиған байлығым қас-қағым сәттің құрбаны болды.

Міне, білім күші деген осы. Ол мида, ойда, зейін мен зердеде. Ал тыраштанып жиған мал-мүлкің бір сәттік. «Баймын деме, бір жұттық, көппін деме, бір жұрттық»,- деген осы болса керек. «Білекті бірді, білімді мыңды жығатыны» да оның басындағы білімі. Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) өмірде білуге асық, үйренуге асық, зерттеуге асық дегенде осындай білімге құштарлықты айтқан-ды.