Темекінің зардабы. Өкпенің монологы...

Бұл өлең шумақтарын(өлең деуге болмаса да) бір акцияға қатысу үшін ойлап тапқан едік, қауымдастықтың затына сай болған соң жариялауды жөн көрдім.

Бұзылғандай реңі мына заманның,
Санасы да уланғандай адамның,
Маскүнем мен нашақорға айналған,
Бір кездегі батыр ұлы даламның.

Темекінің түтінін будақтатып,
Мәз болады бір істі тындырғандай,
Өн бойына «у» мен «дертті» жинап алып,
Өз тағдырын өздері сындырғандай.

Бұл қорлыққа шыдамады бір күні,
Ашуланған өкпенің де шықты үні:

"Әуел баста қанқызыл өкпе едім,
Алау оттай жалындап, дем сыйлаған.
Адамзаттың баласына өкпеледім,
Темекімен тынысын тұмшалаған.

Ойламасаң, өзіңді ойламағын,
Ойласаңшы болашақ ұрпағыңды,
Санасыздық дертіне бойламағын…
Бойламағын, бір сәтке ойлансаңшы!

Ей адамзат мен саған ақыл айтам,
Тыңда қане құлақ сал:
Жүрегіңде қан барда,
Пайдасы көп, зияны жоқ,
Тастағайсың шылымыңды,
Өн бойыңда жан барда."