Дене шынықтыру пәні

Былтырғы қазанның аяғынан бері мектепте дене шынықтыру пәні мұғалімі қызметін атқарып келемін. Оқушы кезімнен аңсаған арманым болғандықтан қол жеткізген бойда барынша тырысуды жөн санадым. Азды-көпті тәжірибе жинағандай болдым. Қуанышқа толы күндерім зулап өте шықты. Бірақ, күрсінуге де себеп аз болмады.
Мысалы:1) Кез-келген іс-шара, олимпиада, мүшәйраларға дайындыққа оқушыларды осы сабақтан босатып алып кете береді екен. Басқа бос уақыт жоқ па? Дене шынықтыру сабағынан бала бағдарламадан қалып жатса еш зияны жоқ па? Басқа сабақпен салыстырғанда д-ш сабағының уақытылы өткізілгенінің маңыздылығы өте зор емес пе. Себебі, оқитын сабақтардан қалып қойса күні-түні оқып жетіп алуы ықтимал, ал д-ш бағдарламасындағы ауыр жаттығуларын жіберіп алған бала қалай орнын толықтырады? Артық ауыртпалық көтеріп қойса, керісінше, зияны тиеді. Дене жаттығуларының бір қағидасы — жүйелілік, бір кіріскенде көп істеуге болмайды, арасын үзбей, жиі істеу керек. Бұл қағида бұзылса, міндетті түрде кесірі тиеді.
2) Мектеп ішіндегі гүл тасу, кітап-журнал жеткізісу, кілем төсеу, жиһаз жылжыту сынды кішігірім жұмыссымақтарға осы сабақтан бала сұрап келіп тұрады. «Балаларда сабақ өтіліп жатыр» десең, "Қайдағы сабақ, д-ш емес пе?" деп өзіңе аң-таң болып жатады.
3) Спорттық жарыстар, жаттығулар, бұқаралық іс-шараларға жібермеуге тырысып жатады. Бірде қалалық деңгейдегі жарыста еш ұтылмай келе жатқан топтың үздік спортшы оқушыларын «жарыс-жарыс деп жүргенде басқа маңызды сабақтардан көрсеткіші төмендеп кетеді» деп жібермей қойыпты. Қай сабақпен салыстырғанда денсаулықтың маңызы жоққа теңеліп кетеді екен?
4) Сабақтар да жоғары деңгейде өтілмейді. Көбінесе «ойната салу» деген түймешені басып кеп жібере береміз. Бүгінгі ісіміз ертеңіміздің іргетасы емес пе? Ел болашағын реттестіру д-ш пәні мұғалімдерінің де үлесінде екенін біле тұра қалай шаршаймыз?
Мұндай әрекеттер кесірінен д-ш сабағының абыройы төгіліп, оқушылардың денсаулық мәдениетіне деген немқұрайлылығы туындамай ма? Сіз өз балаңыздың болашағын қалай елестетесіз? Басында білімі баршылық, бірақ, денсаулығы нашар болса келісер ме едіңіз? Бірде ағам телефонмен қоңырау шалды: «Осындай-осындай жерде аялдама артында қысылып жатырмын, автобуспен келе жатып шыдай алмай түсіп қалдым. Кел де алып кет!»-деді. Диагнозы — ұдайы дұрыс тамақтанбағандықтан сыртқы әсерлермен күресу күші әлсіреп кеткен! Егер ағама Д-Ш сабағын сапалы үйреткен болса мүмкін бұл ағаттық жасалмас па еді?
Кім жауапты? Басқарма ма? Әлде солай істеуге себеп тудырып жүрген д-ш пәнінің мұғалімдері ме? Әлде сол мамандарды дайындайтын ЖОО-ндарындағы білімге қойылған талап төмендігі ме? Меніңше, оқушы еш кінәлі емес, мектеп басқармасының да қатысы болғанмен оған жол беріп отырған сабақтың сапасыздығы. Нақты кінәлі жоғарғы оқу орындарындағы талапсыздық пен сол пән мұғалімдерінің намыссыздығы!
Мен жас маманмын, ал басымда еш білім жоқ. Мектепке жұмысқа орналаспайцынша бұл сабақтың қадірін түсінбеппін. Төрт жыл бойы толық мүмкіндігім болғанда оқып қалмағаныма өкінемін. Егер де дене шынықтыру пәнінің мұғалімінің білім сапасын арттыруға байланысты ұсыныс-өтініштеріңіз болса мен үшін өте маңызды екенін түртіп өткім келеді. Маған өз сабағымның жоғары деңгейде өткізілгенінен асқан бақыт жоқ. Кез-келген ойларыңызды айта беріңіздер, мүмкін ең шешуші іс-шаралардың бастауына себеп болар. Көмек сұраймын!!!