Дастархан мәдениеті қайда кеткен екен?

Қазақ мәдениетінде тамаққа тойғанша уақытты өлең-жырмен тарқатып отырып думандап отырушы еді. Қазірде ел ішінде солай өтеді де, кім кімде болмасын Қазақ тойдан есе жібермейтін халық қой. Бәрақ, Астанада болған тойда, тұрғындар ақша табамыз деп тойда тамақтануға да асығама деген ойға келеді. Кезінде өткен тарихтан да, ата-баба тойларынан да үзілмес дәстүрдің бір ізділігін көріп жүруші едік. Сондай-ақ, қатымның да тәртібі еш өзгеріссіз ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып жатыр, қазадан кейін қатым жасағанда асты көпшіліктің ниеті "қабыл етсін" деп таратып беретін. Астананың тойына барамын деп қатымда отырғандай болады екенсің. Ішпей-жемей жатып өздерінің бір адамдары құдаларды күтема деп емес, үстел үстіндегі етті турап, бір-екі тілімді таратып беріп, қалған жартысыннан көбін өзіне салып алу үшін отырады екен ғой. Ішер-ішпесте дорбаларды таратып бергені сол ақ еді, дастархан басындағы барлығы тәлеңкесімен төңкеріле бастап еді, Құдай салмасын тап-таза қылып жинап алды. Даяшыларға жеңіл болады екен. Артынан жақыным айтады неге салып алмадыңдар бізде осылай деп. Бұл қайдан келген дәстүр екенін кім білген, масқара, басқа айтары көп қызықты жерлері бар әрине. Бір көңілге кірбін келтіргені осы еді.

Осылай таң қалдым елорда жұртына, алайда елорда мәдениеті төмен деген сөз емес бұл, жалпы үрдістің өзгере бастауын жақтырмайды екенсін. Мүмкін заман талабы солай болар, әрдайым ел ішінде жақсылығы мен қуаныштары молынан жетсін, бақ-берекесі тоймен өлшенген Қазақ жұртында той мәдениетінде бұндай келеңсіздіктер тарих беттеріне түспей ұмытылып кетсін. Солай боларына сенемін.