86-ның желтоқсаны

Қарып өтіп қыстың суық сыз, қары,
Қазағымның тұла бойы мұздады.
Талай-талай тағдырларды шайқалтты,
Сол бір жылғы желтоқсанның ызғары.
Ұлы емші саналатын уақыт та,
Өшіре алмай келе жатыр сызды әлі.

Сол желтоқсан жүректерді сыздатты,
Жанарларға жас аралас мұз қатты.
Шимайланған белгісіндей тағдырдың,
Қар бетінде қан аралас із жатты.

Куә болды үнсіз ғана тау жылай,
(Шыңдарды да егілттің бе тағдыр-ай?..)
Көптен бері Алатаудың ақ қары,
Қызыл қанға боялмаған дәл бұлай.

Иә, солай, жазықсыз қан төгіліп,
Талай жүрек кемсеңдеді егіліп.
Жатты сол кез бұлт түнерген қабақтан,
Қармен бірге ажал оғы себіліп.

Дүмпіді де қара жерді қозғалтты,
Борандатты, құйындатты, қарлатты.
Бет-бетімен адастырып аязда,
Паналайтын қурай таппай сандалтты.

Ақыл-ойын өлшей алмай таразы,
Әлденеге болды ма екен наразы?
Ызаланды, бір-бірімен жарысты,
Тағдыр менен желтоқсаннның аязы.

Талайлардың қабырғасын қаусатқан,
Көңілдерде қалған із бар сол шақтан.
Тағдырдан да қатал болып кетеді,
Кейде солай қаһарланар Желтоқсан.