Басты байлық

Баяғыда бір жігіт өзінің кедейілігін айтып зарлай береді екен.
— Е-ей, егер менің мол байлығым болса, қандай жақсы дәурен сүрер едім! — деп үнемі қыңқылдайды да жүреді екен.
Бір күні тас қашаушы жігіттің үйінің жанынан өтіп бара жатып, оның сөзін естіп қалып:
— Неге сонша зарлай бересін? Байлығын жетіп жатыр ғой! — дейді.
— Байлығын жетіп жатыр дейсін бе? Қайда сол байлық? — дейді жігіт таңқалып.
— Сенің көзін. Бір көзін үшін не алған болар едің? — дейді қарт.
— Не дейсін? — дейді жігіт зәресі ұшып. Көзімді мен ешқандай қазынаға бермеймін.
— Жақсы, — дейді тас қашаушы. Онда, бай болғын келсе қолынды шауып таста, сонда саған көп алтын береді!
— Жоқ! Алтын үшін қолымды шапқызбаймын, — дейді жігіт.
Енді білдің ғой, өзіннің бай екенінді. Ендеше несіне зарлай бересін? Менің айтқаныма сенсен, адамның ең басты байлығы — зор деңсаулық пен мықты күш. Оны ешқандай ақшаға сатып алуға болмайды! — дейді де тас қашаушы қарт жөнімен кете береді.