Өз заманының ұнамсыз құбылыстарын аяусыз әшкерелеген Абайдың «Есек пен бұлбұл»,«Бақа мен өгіз» және А.Байтұрсыновтың «Аққу, шортан һәм шаян» сынды мысалдары естеріңізде болар? Бұл үлгі адам бойындағы қулық-сұмдықты, тойымсыздықты, жауыздық пен зорлық-зомбылықты жануар кейпімен көрсетіп, пікірді астарлап бейнелейтіні мәлім. «Болмасаң да ұқсап бақ» дегендей, мен де осы үлгіде "өлең"...