Далам жатыр түн көрпесін жамылып,
Көк күмбезде жұлдыздарым шашылып.
Сырымды айтар сырласыма айналған,
Ай ғана тұр мойыныма асылып.
Шабытымның қазанында жыр тасып,
Көңіл жүйрік, кетті, шіркін қырды асып.
Жүрек кетті, ой да кетті, бәрі де,
Жалғыз қалдым қара түнмен сырласып.
Айтшы түнім, неге ойды қащырдың,
Куәсісің талайлардың, жан сырдың.
Кей ғашықты тербетіп...